İnsan ve İşleri

CHP’li bir ailede doğdum, büyüdüm. Babam Atatürk’ü aşırı severdi, hâliyle ben de severdim. Gelgelelim üniversitede siyaset okuyunca onun dönem solculuğunun etkisiyle Atatürk'ü pek anlamamış olduğunu fark ettim; Batı kültürünü Atatürkçülük zannediyordu. Yalnız onunla mı sınırlı; tüm CHP tabanı Atatürk sonrası gelenlerin etkisiyle Atatürkçülüğü hep Batı kültürüyle özdeşleştirmişti. Belki Atatürk’ün kendisinin de bazısı biraz fazla batıcı kalan reformlarıyla, işte düzenlediği balo türü kültürel faaliyetlerle buna katkıda bulunduğu söylenebilir; fakat politikaları incelendiğinde dönem şartları gereğince ülkeyi Batı kültürüne adapte etmeye çalıştığını anlamak zor değildir. Hiçbir şey olmasa 1929’da Büyük Buhran patlak verdiği gibi serbest piyasacı politikadan vazgeçerek devletçi politikaya yönelmesi belli bir politikanın uygulayıcısı ve zorlayıcısı değil de ülkenin menfaatleri adına dönem şartları ne gerektiriyorsa onu takip ettiğinin en net göstergesidir. Buna öldüğü güne dek takip ett...

Tanımla başlayalım. Adalet nedir: Ortaya bir emek veya iyi bir iş koyan kişinin, hak ettiği güzel karşılığı hak ettiği ölçü kadarıyla alması, kötü bir iş koyan kişinin de hak ettiğini, hak ettiği kadarıyla bulması. Ali’ye zulüm nedir diye sorarlar, “Dikene su verip çiçeği susuz bırakmaktır.” der. “Adalet nedir?” diye sorarlar, “Çiçeğe su verip dikeni susuz bırakmaktır.” der. Gerçi gül gibi çiçeklerde diken çiçekle beraber olduğundan çiçeğe su verince dikene de vermiş olursun ama Ali’nin metafor ile ne anlattığı ortada, çıkıntılık yapmanın âlemi yok. Öyle durumlarda da çok istersen dikeni budar, çiçeği sularsın; çözüm gayet basit. Hani bazı kimseler “iyilik dünyayı kurtaracak.” derler. Öyle düşünenlerden misiniz bilmiyorum ama bu açıkça yanlış bir söylemdir. Bir insan adına en güzel, en doğru iş herhalde iyi niyet sahibi, iyilik gözeten ve insanlarda da daima iyilik gören birisi olmaktır, orası kesin. Fakat diğer insanların hiç de iyi niyet taşımadığı, üstelik iyi niyeti suistimal ett...